Ιστορίες παππούδων: Το πρωινό στη δουλειά

Το πρωινό ξύπνημα ήταν όλο και πιο δύσκολο. Όχι για το πρωινό χουζούρεμα, αυτό στην εποχή τους δεν υπήρχε, οι άνθρωποι τότε κοιμόντουσαν όσο έπρεπε να γεμίσουν λίγο οι μπαταρίες και να ξανά χυθούν στον αγώνα του μεροκάματου.

Ο παππούς δούλευε στις οικοδομές, σκληρή και επίπονη δουλειά για το σώμα θα πείτε, όμως από τα δώδεκα του χρόνια που έφυγε από το χωριό με αυτή την δουλειά έζησε, μπερμπάντησε και έκανε οικογένεια.

Οι καθημερινές “επισκέψεις” που δεχόταν ο παππούς δεν ήταν φιλικές και τον έβρισκαν όχι μόνο στο σπίτι, στη δουλειά αλλά και παντού. Του εμφανίζονταν όχι μόνο για να τον τρομάζουν, στο κάτω κάτω δεν έπαιρναν κάποια φρικιαστική μορφή αλλά μορφή ανθρώπων, ήθελαν με αυτό να του αλλάξουν “πορεία”, ζητούσαν να κάνει πράγματα άσχημα, φονικά, για να μην τον πειράξουν. Όταν άρχισαν να του ζητάνε να κάνει διάφορα, όπως προείπα ήταν για να αλλάξει δρόμο ο παππούς, του τα ζητούσαν με την “υπόσχεση” πως δε θα τον πειράξουν. Για να καταλάβετε, ένα πράγμα που του είχαν ζητήσει σε μια από τις εμφανίσεις τους ήταν να κάνει κακό σε ένα από τα αδέρφια της γυναίκας του.

Για να είμαι ειλικρινής, δεν μάθαμε ποτέ αν τηρούσαν τις υποσχέσεις τους διότι ο παππούς ποτέ δεν σκέφτηκε να κάνει πράξη ότι του ζητούσαν. Έτσι ήταν “υποχρεωμένος” να υποστεί τις συνέπειες.

Υπήρχαν μέρες που ο παππούς δεν μπορούσε να σηκωθεί από το κρεβάτι, ένιωθε σαν να τον είχαν δείρει. Παρόλο που δεν είχε μελανιές γδαρσίματα ή σημάδια κακοποίησης στο σώμα του, δεν μπορούσε να σηκωθεί από το κρεβάτι να σταθεί όρθιος.. Η μόνη η οποία ήξερε τι συνέβαινε τότε, ήταν η γιαγιά… Αυτή ήταν κιόλας το άτομο που ξεκίνησε να ψάχνει τρόπο να τον βοηθήσει να απαλλαγεί από αυτά….