Ιστορίες των παππούδων: Γυρίζοντας από βόλτα.

Μου περιέγραψε η μητέρα μου την ιστορία. Ίσως να μην σας φανεί παράξενη η ιστορία, αλλά αν συνδέσετε όλα τα γεγονότα θα δείτε ότι έχουν συνοχή.

Κάθε φορά που πήγαιναν βόλτα, ο παππούς  έμενε πάντα πιο πίσω. Δεν περπατούσε πλάι στην γυναίκα του και στα παιδιά του. Κρατούσε πάντα μια απόσταση.

Η κόρη του, εκείνο το βράδυ παρατήρησε όμως κάτι. Γυρίζοντας από την επίσκεψη που είχανε πάει στην νονά της. Ο πατέρας της πάλι δεν περπατούσε δίπλα τους. Είχε ένα ύφος αγριεμένο και κοιτούσε δεξιά και αριστερά. Το αγριεμένο ύφος δεν ήταν για να τρομάξει περαστικούς από το δρόμο, μην του πειράξει κάποιος ξένος την οικογένεια. Ο δρόμος ήταν άδειος. Όμως εκείνος αγρίευε στις οντότητες που μόνο ο ίδιος, ως τότε, μπορούσε να διακρίνει!

Σας ξανά είπα σε προηγούμενα κείμενα. Τον ακολουθούσαν παντού!

Διαβάστε επίσης:

Οι ιστορίες των παππούδων

Ιστορίες παππούδων: Το πρωινό στη δουλειά